Dekentje

Is Linus als stripfiguurtje bekend bij de jonge generatie of doet de naam de jongens en meisjes eerder aan het vage computersysteem denken waar de stoffige oom van een studiegenootje nog zijn nek voor uitsteekt? Ik zou het niet durven zeggen. Voor mij kan Linus niemand anders zijn dan het beste vriendje van Charlie Brown, een van de getekende helden uit mijn jeugd. Linus werd consequent afgebeeld met een dekentje. Duim in de mond. Zonder dekentje was het huilen geblazen. Ik meen me zelfs te herinneren dat een Linus zonder deken tot gevaarlijke daden in staat was.

Ik ben in mijn atelier en naast me ligt mijn hond op een deken die bij de neem-maar-mee spullen in het hoekje van de centrale ingang lag. Een kunstenaar van twee deuren verder is vertrokken. Hij was het beu om te doen alsof hij tijd had om kunst te maken. Hij liet een paar goede spullen achter. Lief.

De deken is van een vreemde kleur, iets tussen geel en oranje in en wie dit onsmakelijk in de oren vindt klinken, denkt liever aan een staaltje uit een set jaren vijftig pasteltinten. Een tint in de richting van eigeel. Dat helpt. De deken is een typisch Linus-dekentje in wording want de hond is er niet van af te slaan.