Ik denk vandaag aan Katia Mann

Ik denk vandaag aan Katia Mann.

De vrouw van Thomas Mann, een beroemd voorbeeld van een ‘de vrouw van’.

Vandaag strijdt de historische realist met de feminist in mij. 24 juni 1883. Een meisje werd geboren en er werd waarschijnlijk niet eens aan de mogelijkheden van een eigen carrière voor haar gedacht. Men kon ergens niet anders, toch steekt het.

Uit de brieven van Katia aan haar kinderen, blijkt hoe loyaal ze aan haar gezin was, maar ook hoe verdrietig. Miskend is niet het woord, daarvoor weet ik te weinig van haar leven. Ik las net de vertaling van het geweldige boek van Tilmann Lahme dat door de rijke details, krankzinnige anecdotes, en levendige schrijfstijl de stemmen van de Manns doen opklinken.

Alsof ze naast je in de kamer staan.

Maar voordat Thomas en de kinderen weer alle aandacht opeisen, groet ik Katia Mann. Ik denk aan haar geboortedag, de baby die ze was, de schrijversvrouw die ze werd.

Doodziek was ze op een gegeven moment, zo ziek dat ze opgenomen moest worden in een sanatorium in Davos. Dat leverde Thomas Manns zijn meest beroemde De Toverberg (1922) op. En uiteindelijk mijn roman De kuur (2017). Denk niet dat ik maar een seconde vind dat ik over hetzelfde talent als Mann te beschik. Ik ken mijn plek op deze aardkloot dondersgoed. Maar zonder Katia waren er een flink aantal boeken niet geschreven. Want ook haar kinderen beschikten over schrijftalent.
En dit, dat uit een vrouw zoveel productiefs kan komen terwijl zij in wezen een passieve drager is van dit alles, en niet de credit krijgt voor het geproduceerde, blijft een vreemde gedachte.

Katia Mann werd geboren als Katharina Hedwig Pringsheim op 24 juni 1883. Ze stierf als Katia Mann op 25 april 1980.

Dit jaar verscheen de vertaling van Tilmannn Lahme’s De familie Mann – geschiedenis van een gezin bij de Arbeiderspers.