Reiger

Hij was onderweg onverwacht dichtbij, en de hond hield op met trekken toen ze merkte dat ik door twijfel overmand ook neigde naar een stilstaan op één been.
De reiger is sinds die onvergetelijk grappige sketch van Draadstaal waarin de waanzin van het woord reiger de veren van het arme beest voorgoed besmeurt, echt een dier om in de gaten te houden. Het is een mal beest, altijd uit op een vis, en er is altijd een gek te vinden die van zijn balkon de pannen leeggiet. Reiger wacht, en heeft op elke straathoek een broeder wachten. Het kan ook aan deze buurt liggen, of aan mij. Dat ik hem werkelijk overal zie.

Reiger uno van vandaag stond nog gewoontjes op straat, en was allang uit mijn geheugen verdwenen toen ik het gelukkige toeval wist te ontmoeten, en dat gebeurt enkel en alleen maar wanneer je het niet zoekt, en oog in oog, vanuit de verte dit keer en weliswaar, een reiger in een boom zag zitten. Een wilg, heel zwierig nog met lang, dun, blad ondanks de tijd van het jaar. De wind stak op en de reiger versmolt met de magere waaibomenhouttakken en iele, ritselige bladeren en omdat de wilg aan de zoom van een weilandje stond dat op zijn beurt het bescheiden graasland vormt voor twee zwarte merries, was het geheel een aanblik van pastoraal jewelste.

Dat de foto, met de ifonos genomen, pas leuk werd toen ik hem kantelde, tja, daar kan ik verder weinig aan doen. En de reiger is van deze afstand eigenlijk nauwelijks meer te zien.