De B is van bloggen

Dit is de eerste keer dat ik serieus aan het nadenken ben over de kunst van het bloggen.
Het woord ‘kunst’ legt de lat meteen lekker hoog. Ik twijfel of ik het k-woord zal deleten. Waarom is het web zonder mijn weblog armer? Is het werkelijk nodig om nog meer persoonlijke ontboezemingen en beschrijvingen van dagelijkse handelingen aan de Cloud toe te voegen? Ik hoop deze vragen al bloggend te kunnen beantwoorden. Aanvankelijk wilde ik het niet, dat bloggen, het woord alleen al lag me zwaar op de maag. Blog! Hoe spreek je het eigenlijk uit? Is er een taalpurist op het web gevonden die een zuiver Nederlands equivalent heeft weten te bedenken? Blog. Het woord is raar, klinkt als crocs, de Sloggi onderbroek, een grog drinken als je griep hebt. Ik chargeer: het woord ‘blog’ klinkt helemaal nergens naar en als je het kon eten zou het ook nergens naar smaken.

Aannemend dat elke lezer (van blogs wel te verstaan) weet waar het woord ‘blog’ vandaan komt, aanvaard ik de overbodigheid van mijn eigen actie in de hoop dat de lezer hierin meegaat, omdat ik per se de herkomst van het woord blog wil belichten. Ik moet de betekenis van het woord in neonletters voor me zien, een baken dat mij moet bijlichten tijdens de eerste stappen op het blogpaadje.

Een blog is de afkorting van een weblog, een openbaar dagboek. Ik moest het googelen om de betekenis tot me door te laten dringen. Een dagboek was vroeger een concreet object waar een slot op zat, een ding dat je als tienermeisje in een laadje van je bureau opbergde dat ook met een slotje was uitgerust, beschermd tegen de hebberige handen van je moeder of je oudste broer. In een meisjesdagboek stonden voornamelijk zaken die voor de buitenwereld verborgen moesten blijven, dingen die ieder meisje inmiddels voor jan en alleman op Hyves of facebook te lezen zet. Ik dwaal af, nu al. Het woord blog is een trigger om tot een tergend trage beschouwing over intimiteit over te gaan en een onplezierig saai pleidooi te voeren voor een vernieuwde vorm van geheimzinnigheid.

Een blog een stuk tekst dat in ieder geval aan één voorwaarde voldoet, het is in de virtuele wolk te vinden en moeilijk te verwijderen als het eenmaal aan de openbaarheid is prijsgegeven. Het is een hybride taaluiting qua stijl en houdt het midden tussen een dagboek en een column. Literatuur noch non fictie, daarvoor bezit het vaak te weinig inhoudelijk gewicht. Sommige blogs hebben meer weg van een leuk uitgeschreven boodschappenlijstje waar anderen een sierlijke eenvoud aan de dag leggen in het delen van dagelijkse beslommeringen in een stukje tekst dat glanst van onnadrukkelijkheid. Ik hoop al schrijvend mijn eigen blogologisch idioom ontwikkelen. Het is tijd om dit eerste blog te laten voor wat het is, de woordenteller te vragen zijn werk te doen en de spellingscontroleur te negeren met zijn betweterige verbetering van het werkwoord bloggen in ‘blogs, loggen, bogen, belogen.’