Lied

De koelkast kent zijn kracht en neuriet zijn ingebouwde lied. Het is laat en ik ben te moe om uit mijn bureaustoel op te staan, naar de koelkast te lopen, wat te rommelen met een fles die te dicht op een andere fles in de deur staat. Contactgeluiden, een vreemd woord als je het een paar keer achter elkaar zegt.

Eerder op de avond is er iets anders wat me stoort: de jolige toon van de verslaggever die de laatste tijd voor rtl naar oorlogsgebieden af mag reizen. Voorheen was voor hem niet meer dan het verslaan van nieuws in eigen land weggelegd. Hij vertelt over de meest gruwelijke zaken alsof hij komkommertijdingen op een verregende Hollandse camping opdient. Ik kan niet meer op zijn naam komen.

Nog geen uur daarvoor sta ik met honderden andere automobilisten in de file onder laaghangende regenwolken. Ze lozen al het water dat ze uit alle windstreken hebben verzameld. De ruitenwissers kunnen het nauwelijks aan. Stapvoets verder rijdend luister ik naar radio vier. Een mooi stuk voor strijkers en hoorns, de muziek is super bekend, maar de naam van de componist schiet me niet te binnen. Tot weer die wonderlijke, misvormde riedel door de hoorns voorbijkomt. Kneitervals, is dit een ironische escapade van iemand als Stravinsky?

De file lost op. We rijden weer een beetje. Ook de regen is opgehouden, al is dat vast voor even.

Best flauw van de omroeper om te vertellen waar we naar geluisterd hebben: Ein Musikalischer Spass. Ode aan de disharmonie. Het vrolijk kapotmaken van de regerende klassieke orde.