Amerikaan

Nu ik (als niet meer Amerikaan) niet meer mag stemmen is er verlangen. Een historisch moment. Maar als ze niet gekozen wordt, en het lijkt er sterk op dat historie nipt onherschreven zal blijven. Is een moment historisch zonder uitkomst? Waarom willen wij, woke, linkse, community minded, mensen (vaak vegan, ja), graag dat een vrouw voor het eerst, dat een vrouw van kleur de eerste, dat niet hij?

De gevolgen als hij, en niet zij, zullen onoverzienlijk zijn.
We weten het en we steken ons hoofd in het zand.

Dat is het erge. Na de eerste keer hij, nee, ik moet zeggen, de eerste keer hij, was doodeng, een nachtmerrie, de inauguratie, zijn woorden hadden een hoog apocalyptisch karakter. Nu spreekt hij van deportaties.

Maar ook zij is niet mals of mild tegenover migranten. Het is lastig om te geloven in een Amerika dat niet in nieuwe inwoners gelooft. Of in samenwerking. Een Amerika dat zich niet als bondgenoot zal opwerpen. Zonder de ingreep of de hulp in WO II was Nederland een deel van Duitsland geworden. Frankrijk ook. Enzovoort.

Ik ben bang dat we binnen nu een tien jaar een deel van Rusland zullen zijn. Ik denk dat het onafwendbaar is als de rechtse populisten in Europa de landen in Nexit, Frexit, Bexit zullen jagen. Dan wordt het voor de US in een onderonsje met Rusland een makkie.

Stel dat zij toch. Dan is de uitkomst minder duidelijk.