Artist Statement

“Mijn werk is een onderzoek naar wat achter taal en beeld verscholen ligt. De wereld is een levende structuur dat mensen kortwieken tot een systeem vol hanteerbare begrippen, symbolen, en leesbare boodschappen. Ik wil verstaanbaarheid helpen scheppen zonder afbreuk te doen aan de nuance, aan wat er werkelijk is, achter de schermen, en bijdragen aan een domein waarin organische verandering kan gedijen, een laboratorium vol vertraging, een trillingsveld dat gesproken, geschreven, getekende, en andere kunstuitingen met elkaar in verbinding brengt. Kunst is luisteren naar de resonantie van iets ongrijpbaars. Een mystieke aarzeling in het maakproces kan bijdragen aan de ontmoeting tussen het menselijke, dierlijke, en een spirituele wereld. Mijn artistieke en literaire domein ontgint een terrein tussen taal en beeld, met aandacht voor tijdloze bronnen, het collectief geheugen, mythes, codes, en rituelen.”

Biografie

Emily Kocken (1963) is schrijver en beeldend kunstenaar (multimedia). Ze woont en werkt in Loenen aan de Vecht. Ze is opgeleid als cellist, en filosoof en studeerde film, en schrijven. In haar romans, essays, en kunst onderzoekt ze wat resoneert achter taal en beeld, een mystiek web dat persoonlijke geschiedenis verbindt met andere werelden. Haar werk introduceert een nieuw gebied tussen fictie en non-fictie. Ze ontwikkelt autonome kunstprojecten, neemt deel aan exposities, schrijft romans die uitgegeven worden door Querido, en essays en verhalen voor De gids. Sinds 2022 is ze lid van de programmacommissie van het Amsterdamse Arti et Amicitiae. In 2023 was ze juryvoorzitter van het Hendrik de Vriesstipendium in Groningen. Haar werk bevindt zich in museale en particuliere collecties. Ook werkt ze in opdracht en modereert gesprekken over kunst.

Achtergrond

In 1996 richtte ze Zero op, een multidisciplinair kunstenaarscollectief dat actief was tot 2010. Ze studeerde film aan de Boston Museumschool of Fine Arts. In 2000 kreeg ze een auto-ongeluk, waarna ze alles opgaf voor kunst en schrijven. In 2008 brak ze door met The Breadman Project, een in situ installatie, over de relatie tussen mens en dier. Voor het Leger des Heils portretteerde ze dak- en thuislozen in de Bijlmer met rituele objecten. Van 2010 tot 2018 werd ze als kunstenaar vertegenwoordigd door galerie CH Art Space Amsterdam, daarna door Lauwer, Den Haag, tot 2022. Met Come Go Stay, een performance installatie i.s.m. West, nam ze deel in 2016 aan de expo Ben ik een dier? in Museum De Domijnen in Heerlen. In 2013 debuteerde ze als schrijver bij Querido met de roman Witte Vlag, genomineerd voor de Academica Literatuurprijs. Het in 2017 verschenen De kuur, was geshortlist voor de Halewijn Literatuurprijs. Adoptica, haar eerste non-fictie boek over haar leven als adoptiekind, verschijnt in 2025.