Artist Statement
“Mijn werk is een onderzoek naar wat achter taal en beeldsystemen verscholen ligt. De wereld is een levende structuur dat mensen ten onrechte vertalen naar een systeem vol hanteerbare begrippen, werkbare symbolen, en leesbare boodschappen. Hierdoor gaat veel verloren. Ik wil uitvinden waar je verstaanbaarheid kunt scheppen zonder afbreuk te doen aan de nuance, aan wat er werkelijk is, en bijdragen aan een domein waarin organische verandering kan gedijen, een laboratorium scheppend vol vertraging, een positief trillingsveld dat diverse gesproken, geschreven, getekende, en andere kunstuitingen op een democratische manier op elkaar laat inwerken. Kunst is luisteren naar de resonantie van iets ongrijpbaars. Een mystieke aarzeling in het maakproces kan bijdragen aan een ontmoeting tussen het menselijke, dierlijke, en een spirituele wereld.
Mijn artistieke en literaire domein ontgint een terrein tussen taal en beeld, met aandacht voor het web van persoonlijke geschiedenis, gemeenschappelijke bronnen, het collectief geheugen, mythes, codes, en rituelen. Doordat ik ben opgeleid in diverse vakgebieden, zoekend naar nieuwe tools, en deze zowel technisch als experimenteel durf in te zetten, blijf ik in een kritische dialoog met mezelf. Vanuit een grondhouding van gezonde twijfel, streef ik ernaar om de ander en het andere te zien en horen, in een zoektocht naar wat zich schuilhoudt houdt achter het gewone. Telkens stel ik de vraag hoe we verbindingen tussen de verschillende werelden kunnen opsporen, interpreteren, en uitdrukken. Ik doe dit solo maar ook in samenwerkingen. Natuurreligie en esoterie zijn belangrijke bronnen.”
Biografie
Emily Kocken (1963) is schrijver en beeldend kunstenaar (multimedia). Ze woont en werkt in Loenen aan de Vecht. Ze is opgeleid als cellist, en filosoof en studeerde film, en schrijven. In haar romans, essays, en kunst onderzoekt ze wat resoneert achter taal en beeld, een mystiek web dat persoonlijke geschiedenis verbindt met andere werelden. Haar werk introduceert een nieuw gebied tussen fictie en non-fictie. Ze ontwikkelt autonome kunstprojecten, neemt deel aan exposities, schrijft romans die uitgegeven worden door Querido, en essays en verhalen voor De gids. Sinds 2022 is ze lid van de programmacommissie van het Amsterdamse Arti et Amicitiae. In 2023 was ze juryvoorzitter van het Hendrik de Vriesstipendium in Groningen. Haar werk bevindt zich in museale en particuliere collecties. Ook werkt ze in opdracht en modereert gesprekken over kunst.
Achtergrond
Naast haar muziekdocentschap, richtte ze in 1996 het multidisciplinaire Zero Collectief op dat de conditie van de stedelijke mens kritisch belichtte. Ze studeerde film aan de Boston Museumschool of Fine Arts, en verkocht haar cello om een Bolex camera te kunnen kopen. In 2000 overleefde ze een auto-ongeluk, waarna ze stopte met lesgeven en zich volledig aan kunst en schrijven wijdde. Ze studeerde enkele jaren aan de Schrijversvakschool. In 2008 brak ze door met The Breadman Project, een in situ installatie, een jaar lang bakte ze broodpoppen die ze elke zondag op een nieuwe plek in de Bijlmer plaatste en filmde hoe de pop door vogels werd opgegeten. Het project onderzocht de afhankelijksrelatie tussen mens en dier. Ze maakte met het Leger des Heils Tracing The Mother Key, een poëtische portrettenreeks van dak- en thuislozen in de Bijlmer, plus een collectie readymades, super 8 films, en rituele objecten uit het land van herkomst.
Ze wordt van 2010 tot 2018 gerepresenteerd door CH Gallery, in Amsterdam, opgericht door kunstverzamelaar Cosimo di Leo Ricatto en Hanneke Huisman, daarna tot 2022 door Lauwer, een Haagse galerie en kunstagentschap van Anna Elizabeth Kruyswijck. Haar solo expo Come Go Stay, een installatie over semiotiek met live performances, ontwikkeld voor kunstinstelling West, kreeg lovende kritieken, en werd getoond in Museum De Domijnen in de expo Ben ik een dier? Voor West maakte ze in 2022 de meertalige installatie rond Le Livre van Mallarmé, met live performances, seminars met filosofen, musici, dichters en leesmiddagen met het publiek, positief besproken in kunsttijdschrift Mister Motley.
In 2013 debuteert ze als schrijver bij uitgeverij Querido met de roman Witte Vlag, genomineerd voor de Academica Literatuurprijs. Vier jaar later, in 2017, verschijnt haar tweede roman De kuur, ook bij Querido, dat voor de Halewijn Literatuurprijs genomineerd wordt en diverse herdrukken kreeg. In 2021 publiceert Querido haar derde roman Lalalanding, een poëtisch boek over een jonge Parijse arbeider om in het reine te komen met de dood van zijn beste vriend, lovend besproken in de pers. Momenteel werkt ze aan Adoptica, haar eerste non-fictie boek, over haar leven als adoptiekind, dat in 2025 zal verschijnen.