De jonge schilder

Een omgekeerde schaduw is een glans, denkt de jonge schilder. Lak aanbrengen op een intiem detail in een schilderij. De hand van de schilder is een gehoorzame, hij wil de waarheid vangen in verf.

Een tegenkracht. De schaduw wegvegen. De schilder leunt vermoeid tegen de muur van zijn atelier. Hij wordt geroepen door iemand op het pleintje buiten. Rembrandt!

Luide stemmen.
Kleine gedachten.

Hij haat de roepers. Zo is er geen plaats meer in zijn hoofd. Rembrandt! Ja, hij zou nu naar het raam moeten lopen, boos het raam opentrekken, en schreeuwen dat hij er ook niets aan kan doen.

Vorige week nog. Een museumdirecteur, twee curatoren.
Hij stelt zich voor. Mijn naam is Rembrandt.
Nee, joh.
Jawel, hoor.
Nou ja, zeg.

Hij schildert beter de laatste tijd. Zijn moeder komt even langs, de auto heeft ze in het steegje staan, ze maakt sturende bewegingen, een draaiende om haar hoofd, ja, stom, gekke mama, ik blijf maar even. Hoe ging het gesprek?