Emily in Paris

Natuurlijk kijk ik naar Emily in Paris (2). De eerste serie viel tegen, ook dat wist ik vantevoren. De producer van SATC… is geen aanbeveling per se.

Nog een leuke ontdekking, of juist niet, dat Lily Collins de dochter is van Phil.

De eerste zin moet anders, ik ben van plan om de tweede serie te bekijken.
Over een paar uur, keurig na het eten, zittend op de sofa.
Comfi geïsoleerd in ons seventies huis, in een dorpje, ver van ‘mijn’ Parijs vandaan.

Ik denk aan Jean, aan mijn roman Lalalanding.

En scroll door de stroom aan foto’s die ik nam, vlak voor mijn overhaaste vertrek uit een besmet Parijs.
O, pandemie.

Het schrijven ging bij thuiskomst verrassend goed, ja, lockdown, er was niets anders.

Aan Odilette denk ik, en aan de rol van sex in mijn boeken.

Als je goed leest, gebeurt er van alles tussen beschreven lichamen.
Jean hoort zijn ouders neuken, een ergerlijke ervaring voor een kind.

Over ergerlijk gesproken…

…ik stoorde me mateloos aan Emily (Lily)’s ontmaagding in de eerste serie van de Franse minderjarige.
Of was hij dit stiekem net niet? ou ja, er hing iets omheen, schaamte, rare grensoverschrijding.
Werd ze nu echt aangemoedigd door de ouders van de jongen?

Sex op het scherm is moeilijk. Hopelijk is in de tweede serie meer van het verlangende lichaam en de liefde te zien.

Het speelt in Parijs, Nom de Dieu!

Lees mijn roman Lalalanding (Querido, 2021) over een jongen en een meisje in Parijs!

Bestel hem bijvoorbeeld hier https://www.athenaeum.nl/boek/?authortitle=emily-kocken/lalalanding–9789021414485#