Beeld

(Beeld, deel 1)

In de trein op de terugweg van een reis naar Berlijn passeren we een typisch Duitsig bouwsel op een rots op een hoge heuvel. Een monument voor een of andere hoge Duitse pief of een nationale intellectueel. Het zou zomaar een beeld van en voor de beroemde Alexander von Humboldt kunnen wezen. Deze is onlangs met verve herdacht, en wordt dit nog,in Berlijn en in andere Duitse steden wegens zijn aankomende geboorte 250 jaar geleden overleden op op 14 september 1769. (Hij stierf op 6 mei 1859, 60 jaar geleden, een minder imposant numerologisch feitje.)

Waar was ik? Het beeld op de heuvelachtige display. Het fraaie bouwwerkje heeft ranke zuilen, een puntig dakje, en staat iets achter een standbeeld: het geheel vormt een fijn silhouet waar een lichte dreiging van uitgaat, zo precies geplaatst op de rots, bovenop de heuvel (berg) tegen de lichtblauwe met vettige wolken beplakte hemel.

Een beeld dat, mits op de juiste manier belicht, de rillingen over je rug zou kunnen doen lopen, ware het niet dat we er, in de trein immers, redelijk snel aan voorbij rijden.

Weet jij wat dat is?, vraag ik aan mijn man. We zijn net door Minden gereden, waar zwarte randen aan oud-industriële panden kleefden.
Porta Westfalica, zegt hij, een naam die me bekend voorkomt omdat ik het eerder vroeg. We praten wat over de porta, het beeld, we willen niet meteen naar de mobiele encyclopedie grijpen maar al pratend achter het antwoord komen.

Een beeld van Goethe, zeg ik, dat zou zo aan de rand van het Teutoburgerwoud best kunnen kloppen.

Elke reis schijn ik dezelfde vraag te stellen. Ik weet dit. Ik wist het op het moment dat ik de vraag stelde, omdat ik het bouwsel herkende, en deze reis vrijwel altijd met deze dierbare persoon maak. Morgen zoek ik op wat de naam Porta Westfalica betekent.

Beloofd. (En over al mijn domheden zal ik eerlijk zijn.)

(222 woorden, schrijftijd: ong. 20 minuten, leestijd: 3 vermoed ik.)