Daarboven

Heb ik eerder dit blog geschreven toen de zon net achter de daken van de huizen aan de overkant verdween? Ik geloof van niet. Met het nieuws van de treinramp drie keer achter elkaar op het nieuws achter de kiezen, heb ik geprobeerd om wat mails te sturen aan deze en gene, om van het onbestemde gevoel af te komen dat mij sinds het bereiken van het nieuws van het tragisch ongeluk beheerst. Nee, ik kende niemand van de inzittenden, de overledenen, de gewonden, de survivors, en nee, ik heb weinig tot niets met het Santiago gebeuren, al zou menigeen die mij denkt te kennen, kunnen denken van wel.

Ik typ wat en kijk vanachter de tafel in de werkkamer uit het openstaande balkonraam. In de lucht boven de daken van de huizen aan de overkant tekent een vliegtuig zijn witte strepen. Twee. Ik wil net opschrijven hoe mooi dat toch is, een eenzaam vliegtuig in het late avonduur, de strepen, het dalend vliegtuig dat in het dak lijkt te verdwijnen, of een tweede klimt uit de verdwijnende baan van de eerste omhoog. Het dak, door mij misschien wel veel te vaak bekeken, heeft er nog nooit zo dreigend uitgezien. De strepen lopen vrij snel uit, vervagen tot witte baan, smalle rookwolk, en terwijl ik typ en af en toe opzij kijk, lossen ze beiden onverwacht snel op. Ook de vliegtuigen waren verdacht snel vertrokken, bedenk ik nu. Natuurlijk hoef ik mijn hoofd maar een klein beetje verder opzij te bewegen, de rug iets meer naar achteren laten leunen, en ik kan in het stuk lucht ernaast ook strepen zien, vervaagd, verlopen, hoe zou ik het anders kunnen zeggen, verlaten. En sta ik op, de vingers losgeraakt van de toetsen, dan zie ik aan de linkerkant van de eerstgenoemde strepen een nieuw vliegtuig door de lucht zijn opmars maken. De strepen die me eerder zo beklemden zijn nu zo breed, de bovenkant zodanig vervaagd dat ze een groot V-teken vormen. Ik blijf gewoon zitten waar ik zit, mijn hoofd opzij geschroefd, de vingers plichtsgetrouw rustend op de toetsen, en probeer uit mijn hoofd te typen totdat de reusachtige V in de licht is opgelost, een teken voor hen ik weet het zeker. Ik wil gewoon dat het zo is.