Glastonbury Barry Gibb
26 juni 2017Over Glastonbury op tv
Zondag sloot Glastonbury zijn poorten voor de prinsen en prinsessen van de pop.
Op televisie zag ik het optreden van een koning, Barry Gibb, de enige overgeblevene van de drie broertjes. bij de Beegees denk je toch meteen aan onnatuurlijk hoge stemmen en veel tanden, lichtgevende discobollen, het vloeiend lichaam van de inspirerende John Travolta toen hij nog slank was.
Op het podium was de hele band plus achtergrondzangeressen in het zwart. Op de decolletés van de zangeressen was niet bezuinigd. Ik luisterde, afgeleid, geplaagd door de vraag of ‘ze’ wel echt waren. Tijdens Staying Alive maakten wel honderd mannen en vrouwen van de beveiliging, in een lange line-up voor de menigte, min of meer synchrone danspassen. Zelfs op de toren swingde de beveiliger met zijn spierballen.
We aten met het bord op schoot.
Ha, ha, ha, ha, staying alive, staying alive.
Close-ups van mensen in het publiek. Een vrouw zong mee terwijl de tranen over haar wangen stroomden. De jongen naast haar was gekleed in een gouden glitterpak.
De camera zoomde uit en wat indruk maakte waren de vlaggen die aan lange stokken hoog boven de massa in de lucht werden gehouden. Er was een van de Europese Unie, die gouden sterren verliezen nooit hun glans. Daarachter de Schotse vlag, een wit andreaskruis op blauw. Op een vlag stond ‘FLAG’. Grappig als je dit voor de eerste keer ziet.
Hij is al 70, zei ik tegen mijn vriend terwijl ik mijn vork in een lief Vega balletje prikte. Zou je niet zeggen, zeiden we tegelijk. Ik negeerde de stevige buik van Barry. Zwart kleedt slank af. Zijn stem was bij vlagen nog hoog en scherp, net als vroeger. Ondertussen zocht mijn vriend op internet op hoe oud de andere twee waren toen ze overleden.