herdenken is herinneren

herdenken is herinneren

ik was een kind in Vught en liep op 4 mei met de klas van school naar de fusilladeplaats
een bloem in de hand, een lint bewoog op de bries van blote benen

het was 1973

stil lopen in een rij, twee aan twee, de juf vertelde die ochtend over haar Amsterdamse grootvader
dat hij onderdook en het verleefde en dankbaar in het zuiden was gebleven

“anders was ik niet geboren”

ik weet niet zeker of ze het zo zei

herdenken is herinneren

tegenwoordig zeggen mensen dat soort dingen; politici, leraren, ambtenaren laten schaamteloos intieme emoties zien, online is het nog erger, de redenen zelden zuiver, men wil zijn identiteit bevestigd zien door zoveel mogelijk vreemden toegang tot hun zieleroerselen te bieden

“in de oorlog wilde het kwaad het goede in de mens kapotmaken”

dat zei de juf wel, ik weet het zeker.

herdenken is herinneren

lees Lalalanding, pas verschenen bij uitgeverij Querido, een Parijse jongen probeert zijn leven om te denken in de schaduw van de oorlog