Imbolc

Echt. Iemand vroeg me wat ik van plan was. Wat leuk, dacht ik. Om het te vieren. O? Ze bedoelde mijn aankomende verjaardag en ik dacht dat ze Imbolc bedoelde, want dat vier ik ook, een feestelijke periode voor de meeste neo-heidenen, al gaan devote katholieken (ook) morgen gezellig maria lichtmis vieren en schrijden Noorse meisjes en masse statig rond met brandende kaarsen in het blonde haar. Ik bedoel maar. Je kunt op youtube leren hoe je een (sint) brigidskruisje maakt. Van stro. Als je goed om je heen kijkt in je eigen buurt, zie je ze ter bescherming op de deuren hangen. Aan kruisjes doe ik niet snel maar ik (h)erken de rust van vouwen en knopen, als ritueel onderdeel van mijn leven, wel. Een oeroude manier om concreet en symbolisch verbindingen te maken of objecten/personen energetisch van elkaar te bevrijden. Jouw positie bestendigen in een relatie. Of juist niet.

Elke wicca weet wat Imbolc vieren is. Het is een lichtfeest, de dagen worden langer. Puur pragmatisch is het, want de grote schoonmaak mag beginnen, de Hollandse voorjaarsversie in timing ver vooruit, lekker alle shit opruimen en zelfs verbranden van de afgelopen maanden.

In ons huis gaan vanavond alle lampen aan. Daarna ontsteken we een krankzinnige hoeveelheid kaarsen, en lopen over de trappen en door onze kamers. Ik app mijn lief dat ik vast de bloemen haal, dan gaan ze naast de kachel al een klein beetje open.