Litouwen

Ja, ik herinner me mijn eerste bezoek aan Litouwen. Ik was voor een kunstenaarsresidency geselecteerd samen met 49 andere kunstenaars, schrijvers, filosofen, en mensen die zich ‘art theorist’ noemden. Zelf zou ik dit niet snel doen want wie wil er aan de ontbijttafel schuiven met een mens dat kunst in theorie op het hoogste plan zet? In de praktijk bleken juist deze types mee te vallen. Sterker nog, de mooiste, gekste projecten kwamen uit hun handen.

Hotel

We verbleven met zijn allen in een hotel uit de sixties. En qw hadden een week om ons te verdiepen in het Tourist Syndroom en Migratiestromen, een set kritische theorieën die ons aan het denken moest brengen over wie van ons in wezen aan de authentieke randen van de folklore knabbelden. We deden onderzoek en zetten aan de toeristische stranden van Palanga levende installaties, en korte performances.

Een aantal van ons maakte een expositie in een van de bijgebouwen.

Seks

Ik herinner me een Litouws kunstenaar die met twee Duitse kunstacademiestudenten op de promenade in pooier-achtige outfit – raad eens hoe de studenten eruitzagen – een persiflage op de seksindustrie gaf. Onschuldig ergens. Maar achteraf vraag ik me af hoe hij tot de conclusie was gekomen dat er juist daar zoveel schade werd aangericht door fysieke exploitatie.

Maar goed, dat was in 2008.

Tweede keer

Mijn tweede keer in Litouwen komt er binnenkort aan. Ik zie er niet meer tegenop, en ik heb piekeren omgezet in informatie opvragen. Wetend dat de oorlog tussen Rusland en Oekraïne niet aan Litouwse grenzen knaagt, stelt me enigszins gerust. Maar toen vertelde mijn Litouwse collega kunstenaar met wie ik een boek maakte dat we in het Cultural Art Centre van Vilnius gaan presenteren, dat haar ouders die dichtbij het Litouwse Kaunas wonen, Oekraïners in huis hebben, net als heel veel Litouwers.

Omdat het zo dichtbij is.