Man en maatstok

Voor me loopt een man, uit de kontzak van zijn broek steekt een maatstok. Zo’n opvouwbare.

Ik probeer me voor te stellen hoe lang een deel van de opvouwbare maatstok moet zijn. Een voet, denk ik. Maten hebben meestal met oude beroepen te maken, uit een tijdperk toen het lichaam de basis vormde voor de meetkunde. Zal ik online onderzoeken of deze gedachte klopt?

Alles lijkt nu te draaien om meten, cijfers, afstand, nabijheid.

* Het meten van de juiste afstand tussen mensen.
* De correcte cijfers van het aantal doden van de dag.
* Afstand vergroten in schoolklas om ongezonde nabijheid te voorkomen.

Tijdperk

We kronen de Corona tot het tijdperk van de maatregelen omdat we denken dat we het hiermee kunnen bestrijden.

Er is strijd tussen mensen. Dat was al zo, maar het is erger dan ooit.

De man haalt tijdens het lopen de maatstok uit zijn kontzak. Fluitend loopt hij verder. Vreemd.

Ja, ik ben een binnenblijver, maar soms laat ik mezelf uit. Een vaste route over een saaie, brede laan, in de richting van een metrostation waar het drukker wordt.

Bouwmarkt

Net voorbij het station ligt een bouwmarkt. Sinds de quarantaine is de parkeerplaats altijd vol, er staat een student om de automobilisten een plek te wijzen.

* Er zijn fietsers met emmers aan het stuur.
* Mensen die de fiets als karretje gebruiken om een plank te vervoeren.

De man met de maatstok loopt de parkeerplaats op. Ik verwacht hem de bouwmarkt binnen te zien gaan. Maar hij doet iets geks, en begint een leeg parkeervak op te meten.