Mijn laatste vrijdag

Vrijdag. Deze vrolijke naam die de laatste dag van de werkweek aankondigt dekt de lading van mijn vrijdag eigenlijk nooit. Ook vandaag was ik verre van vrij en rende van hot naar her, onderwijl de uren aftellend. Het was een gek dagje. De wereld zou vergaan volgens de Maya kalender. Zelden hoor ik iemand uit mijn kring over de cultuur van de Maya’s, één keer is een kennis naar Mexico afgereisd om een van de beroemde Maya tempels te bezoeken, en ofschoon dat meer zegt over de reislust en favoriete reisbestemmingen van mensen uit mijn omgeving blijf ik het vreemd vinden hoe de massa zich op een mythe stort zodra er maar iets van eigenbelang in het spel is.

De vrije vogels onder ons planden woeste party’s waardoor de omzet van slijterijen en coffeeshops en andere handelaren in geestverdovende middelen onverwacht steeg. Een leuke meevaller aan het eind van het jaar of hadden ze er stiekem rekening mee gehouden? Een select groepje fanatieke religieuzen reisde af naar spirituele geladen oorden waarvan de aanjagers of uitbaters een woeste party beloofde nadat de wereld zou zijn vergaan: het vleesgeworden paradijs dat voor de meeste mensen zonder geloof spreekwoordelijk zal blijven. Ik sprak iemand die de timing van het einde van de wereld prees omdat de kerstdagen daardoor ook voorgoed van de agenda zouden verdwijnen. Al met al viel er een hoop te bespreken in de slagschaduw van het einde van de wereld, het eind der tijden, de Apocalyps of hoe de mensen de naderende onheilsdag ook wilden noemen. Het einde van de wereld werd echter geen serieuze hype. Het viel een beetje tegen toen het eindelijk zover was. Dit was het dan, het stevige toetje dat we hadden willen bewaren tot aan het eind van het feestmaal, dat ons tijdens het hele jaar 2012 door een kakelbonte club van natuurkrachten, politieke collaborateurs, doorgedraaide psychopaten en consorten was opgediend. En het valt ook niet mee om te concurreren met de naweeën van de storm Sandy en de gestoorde schutter van Newtown. We zijn inmiddels wel wat gewend aan zaken op de wereld die ons het horen en zien doen vergaan. Het enige wat over schijnt te blijven als de wereld vergaat, is de ziel. Welke religie of levensinstelling je er ook op naslaat, het komt min of meer op hetzelfde neer, de overtuigingen van de strenge anti alles-types niet meegerekend. Misschien is de wereld stiekem vergaan op vrijdag 21 december om twaalf over negen p.m. en huist er nu een ander wezen in mij dat deze woorden typt.