’t huis te vraag

’t huis

je reed erlangs
wat is dat
die bomen
de oprijlaan
het koetshuisje aan het begin

ik woon al sinds 2000 in deze buurt
maar niet direct om de hoek
een paar blokken verder achter het hoofddorpplein

en ’t was pas in 2010 dat ik ’t huis te vraag vond

of ’t huis vond mij

het antwoord ligt in de naam

de vraag

’t huis

de tuin

de tuin rond ’t huis te vraag is een
labyrint
van paden

bomen gras aarde

bloemen

in de zomer

graven

net na je ontdekking
lijkt ’t zo geloofwaardig

je blijft verdwalen tussen boom en graf

langzaam

Léon en Willemijn leerde ik geleidelijk aan kennen
zo gaan de goede dingen tussen mensen

zijn gestalte zag ik tussen bomen schemeren

hij snoeide
welke bomen
vroeg ik

hij sprak over de kunst om natuur rustig te begeleiden

de hand van de kunstenaar was/is overal wel/niet te zien
hij wist overal net genoeg in te grijpen

aan het begin van de tuin links van het pad kun je
een mooi voorbeeld van deze visie vinden

twee bomen met elkaar verbonden
een soort enten dat ik niet eerder zag

hoe Léon en Willemijn ’t huis en de tuin zagen

een verbinding tussen
leven en dood
natuur en kunst
stilte en stadsgeluiden
’t huis

de tuin

de mensen

eerste boek

mijn eerste boek schreef ik deels hier
buiten iets verderop
na het huis ga je links
het pad af
helemaal tot aan het einde
en daar zat ik op het bankje
ik schreef een boek over een echtpaar
hun oude hond die overleed
je kunt hier uren zitten
stil
schrijven
zelfs in de regen

paden

de paden worden wekelijks aangeharkt
een mooi moment als je de eerste bent

stappen op het zand
je kijkt om
sporen

soms is een ander je net voor

elpee

ik ben ook cellist en maakte een elpee
met een vriend
we namen hier de eerste test op
buiten
in de tuin
dat was in 2018 Leon was ziek
hij lag binnen
ramen open

Willemijn kwam naar buiten met een dienblad
theekopjes rinkelden op hun schotel
een paar vrienden schoven aan
ik speelde Bach en een élégie van Massenet

er liepen mensen door de tuin
heel stil
de zon scheen

Léon achter het raam
een blauwe kamerjas

Lalalanding

mijn meest recente roman Lalalanding
schreef ik in Parijs
maar de eerste notities maakte ik hier
in het boek speelt de begraafplaats van Montmartre een rol
een jonge arbeider in het Parijs van de jaren vijftig
woont er vlakbij
hij droomt van een beter leven

ik zal u het eerste hoofdstuk voorlezen

* lees het eerste hoofdstuk hier!)