Volle maan

Vannacht was het formeel volle maan. Het hangt niet op een flintertje of procentje minder (want meer kan niet) om te weten, correctie, om te kunnen zien dat hij vol is. Al dagenlang hing de maan bolvormig in de lucht; we waren blij met het zachte weer voor de tijd van het jaar en sommige van ons of misschien de hele mensheid, wie weet, genoot van de mogelijkheid om een glimp van de bol aan de hemel te kunnen opvangen. Ik ben een ‘sucker’ voor het geloven in rituelen, waarmee ik indirect wil aangeven dat ik er misschien wel in geloof. Wanneer ik weet dat volheid van het maanlichaam eraan zit te komen, probeer ik uit alle macht, als het enigszins kan, om een werk afgerond te hebben. Een vraag gesteld. (Nee, niet beantwoord, inderdaad.)

Beken ik nu ‘en plein public’, als je dit al zo wilt noemen, dat ik een maanaanbidster ben? Nee, ik beken helemaal niets omdat niets online is wat het lijkt te zijn, en omdat ik dit schrijfsel schrijf om snel even wat willige woorden het web op te zenden, woorden die wel degelijk een beetje waarheid bevatten. Of iets waar is, sorry, weer een zijstraat, daarover valt sinds jaar en dag te twisten. Terug naar de maan en dat hij nog als vol mag worden aangemerkt op het moment van verschijning van dit blog online. Het moment van “Bam!” zal ongeveer rond een uurtje of vijf zijn. Pie Em. (PM.)