Het stille potlood van de schrijver

Morgenavond is het zover, de shut up and write sessie, georganiseerd door Jonas Kooyman in samenwerking met het Letterenfonds, bij boekhandel Van Rossum in Amsterdam. Jonge schrijvers schuiven aan, en samen zullen we een uur schrijven zonder te spreken, als vreemden beginnen maar al snel samen solo werken aan een eigen tekst. In stilte.

Voordat ik verdwaal in het labyrint van mogelijkheden waar je tegen aanloopt (wanneer je in het algemeen aan een tekst begint te schrijven) werp ik een simpel balletje op. Want wat is er te zeggen over het materiaal dat je inzet? Als je je verdiept in een literaire held en zijn werkwijze kom je vaak als eerste informatie tegen over de werkkamer, het werkritme, de andere broodnodige werkzaamheden waardoor het schrijven mogelijk werd gemaakt. In de tijd voor de computer was, na ganzenveer, potlood en pen, de typemachine het meest populaire instrument, en mooi is de vraag of er nu nog schrijvers zijn die welbewust de vingers stukslaan op de toetsen van een fraaie ‘vintage’ exemplaar. Ik ken schrijvers die het nog bonter maken, en alles met vulpen in een schrift(je) schrijven. (Met vloeipapier een blad afdeppen, heeft inderdaad wel iets.) Of dit betere boeken oplevert weet ik niet, maar de onderneming op zich vind ik ronduit bewonderenswaardig. Dan rijst meteen de volgende vraag: over hoeveel schriftjes een ‘analoog’ opererend schrijver beschikt, en wat hij doet als hij iets doorhaalt/schrapt/afkeurt/herschrijft.

In een korte schrijfsessie kan ik me voorstellen dat het mooi is om eens iets anders te doen dan gewoonlijk. Schrijf je gewoonlijk met potlood? Dan is het tijd om de laptop te gebruiken. Gek genoeg associeer ik handmatig schrijven (met potlood) met het ontwerpen van een schets, puur door het materiaalgebruik. De schrijver is dan (even/ook) kunstenaar, een tekenaar; de tekst ontstaat teken voor teken, letter voor letter, woord voor woord, direct en tastbaar is het contact tussen hand en papier. Ik stuur de gedachte vast de wereld in terwijl ik aan morgenavond denk. Weet gewoon zeker dat ik het verhaal van het potlood vergeet als ze voor me zitten, de stille schrijvende mensen, net als ik, gewapend met laptop, de toetsjes lichtvoetig aantikken. Een troostend geluid.

https://www.facebook.com/events/453517374841427/