Een wit katje achter de ramen

Een grijze lucht, de dag is nog jong. Ik ben langer dan gepland bezig met mijn haar. Sluip snel door het huis en kleed me aan. Drink koffie. Ik doe alles stil. Er slaapt nog eentje boven.

Nacht was zwaar, ik werd wakker uit rare dromen. Ontmoette twee meisjes op weg naar een optreden, bleek na een tijdje praten. Jullie komen me bekend voor, zei ik, o, daar hangt jullie poster. Ik sta met mijn cello op de rug en mijn laptop op mijn buik te wachten op een trein die maar niet komt.

Op weg naar mijn atelier neem ik van de Westlandgracht de huizenkant. Ochtendgluren bij onbekende buren, bewoners van de begane grond, ik zie chaos, orde, dieren achter ramen. Huisgodjes, planten, kitsch en kunst. Een wit katje steekt zijn kopje tussen de even witte gordijnen, onbewust van het mooie plaatje, want ook de vensterbank is wit, de houten raamlijsten. Met ogen groot als schoteltjes staart hij naar buiten. De boom aan de overkant zit vol met vogels.