Paralle werelden

Ik zat laatst op de bank met de krant en de laatste editie van Gagarin, een tijdschrift ‘entirely dedicated to the publication of original texts of artists who are now working anywhere in the world’ en vertel aan mijn vriend dat ik op twitter een melding heb gemaakt van de tweets van Geert Wilders. Dat kan. Twitter vraagt meteen of je vijf berichten wilt aanvinken. Pas dan kun je de melding rondmaken.
Snap ik.
 
Slechts één keer is niet genoeg.
 
Morgen neem ik de trein naar Art Rotterdam om naar een ochtend over de geschiedenis van het prachtige tijdschrift Gagarin te gaan, georganiseerd door West, Den Haag. Terwijl ik dit typ sneeuwt het een beetje, en het dakraam van mijn studio is binnen no time wit. Gelukkig heb ik kunstverlichting.
 
Maar gezellig is dat niet.
 
In de parallelle werelden waarin ik leef, trouwt het ene idee snel met het andere, om van de gramschap en wraak die in de huidige wereld geldt, af te zijn. Helaas verandert alles sneller, en sneller.
 
Je zou bijna in bovennatuurlijke wetten gaan geloven.
 
Mooi, de naam Gagarin. Genoemd naar de eerste man in de ruimte.
 
 
Gagarin bij West op Art Rotterdam