emotie

emotie

deze woorden schreef ik op zeven november
vorige week toen we aan de buis gekluisterd
naar de blauwe en rode vlekken
op de landkaart van de verenigde staten keken
vreemd genoeg is de content nog relevant
ofschoon Biden is gekozen
blijven de gedachten rondom de us onrustig
zeer onrustig

*

je voorbereiden op een teleurstelling
door je depressieve emotie niet te onderdrukken
de uitslagen die je niet kunt vertrouwen

de landkaart van de verenigde staten
het land waar ik geboren ben
– ja, ik ben ook nederlander, don’t worry

kleurt rood, en blauw
de kleuren beginnen me tegen te staan

ik overwoog om een schilderij van sue williams
te delen een werk in
rood en blauw en wit
organen, bloedvaten, dansen om elkaar

in een stijl die doet denken aan de japanse
kunstenaar murakami maar als je over haar werk leest
en engagement dan is het de male dominance

van het abstract expressionisme waar zij een
tegengeluid van is

haar schilderij klinkt als een schreeuw om hulp
een grote schreeuw
het is relevant, zeker nu

ik bereid me voor op een teleurstelling
de trumptijd is niet over
hoe graag ik zou willen dat

er democratisch bloed door de aderen
van heel america gaat stromen
een verkozen leider die de blauwe plekken

laat helen en niet weer slaat op waar het al pijn doet