Paris

Oui, ik ben in Paris voor literair onderzoek. In een postzegelhuisje; onterechte kleinering van een juweeltje van een appartement. Achttiende arrondissement, een toevoeging is voor de kenners. Terwijl ik dit begin optyp – expres een stilistisch anachronisme gebruikend – voel ik me oud.

Was ik een schrijvende hipperd – een jonge veelbelovende hipperdepipperd- van een jaar of dertig dan schreef ik over de LGBTQ-scene in Parijs of over het barretje op de hoek van de straat waar ‘mijn’ dichtbij de Montmartre gelegen Rue Coyvesox de Rue Etex kruist, met de grappige anti-naam Les Petits Cons.

In Paris jeukt het van barren die namen dragen waar je verder weinig achter moet zoeken, denk ik. Zo staarde ik me een tijdje terug blind op Bar Hypnose, naarstig naar online bewijs zoekend dat hier het absinth geschonken wordt waar ‘mijn’ hoofdpersoon Jean Rodin in Lalalanding graag een glaasje van lust.

Les Petits Cons zou je in een vrolijke bui letterlijk met ‘De Kleine Lullen’ of ‘De lulhannessen’ kunnen vertalen. Alors! Een selfie op Instagram onder de locatie-’tag’ Les Petits Cons deed een vriend vragen waar ik beland was? Een ‘con’ is behalve – letterlijk – een lul, – figuurlijk – een klootzak, en een schoft.

Gisteravond laat deed ik een laatste rondje voor het slapengaan om ‘mijn’ huizenblokje, en buiten zaten hipsters met baarden, stevige glazen drank in de hand.

Ze rookten, en dat is dan weer typisch Paris, denk ik.

De werkperiode in Parijs (September, 2019) wordt mogelijk gemaakt door het Nederlands Letterenfonds. In 2020 publiceert Uitgeverij Querido mijn roman Lalalanding.