Vaasje

Vroeger toen ik nog op schrijfles* zat, in een klas, met een heuse schrijver als leraar slash inspirator, was er een opdracht die werkelijk iedereen leuk vond: schrijf een kort verhaal over een vaas. Een vaasje mag ook. Vanuit verschillende perspectieven. De ene keer ben jij de vaas, of je schrijft een versie waarin hij breekt. Nou, Jan, wat associeer jij met een vaas? Ja, van porselein, breekbaar, ja, ja… Het woord ’teer’ dat onze minister-president met een vaasje associeert viel nooit. Maar misschien ben ik het vergeten.

Het stukje dat ik over het vaasje typte, is onvindbaar, maar het ding viel, joh. Van een hoge kast. In de vaas bloemen, water, enzovoort.

*’T Colofon, tegenwoordig Schrijversvakschool geheten. Ik heb het eerste jaar braaf volbracht, en een stukje van het tweede. Toen vond ik het niet meer nodig om in het schrijven onderwezen te worden. I know. #arrogantievandejeugd En de naam van de schrijfdocent die de opdracht gaf over het vaasje is me ontschoten, echt. #geheugen