Elfenoren

Je hebt elfenoren, zegt de vriendin. Puntig zijn ze, beetje eng en ook best lief. We zitten naast elkaar in mijn atelier op een koude zaterdagmiddag en gieten hete thee naar binnen. Ik vertel haar dat ik in geen tijden zo’n leuk compliment heb gekregen. Ik ben dol of elfen. De rien, zegt ze. Sinds wanneer spreek je Frans, vraag ik. Sinds ik weet dat ik je boek ga lezen, zegt ze, daarin maken ze toch steeds grappen over De toverberg. Dat zei je tenminste laatst aan de telefoon. Ik bel nooit, zeg ik, dat moet een appje zijn geweest. Grappig dat ze weet van de grappen en grollen van de familie Altman. Ik probeer haar niet de hele tijd met anekdotes uit De kuur lastig te vallen. Maar, aan de andere kant: ze vraagt zelf steeds hoe het met me gaat. Nou dan, zou Billy Altman zeggen.