Jong zonlicht

Wanneer de lucht roze en rood kleurend aan jou, slaapdronken ochtendwandelaar, bekent dat de dag nog moet beginnen.
Er is een zon die duidelijk van elders komt. Hij klimt op met een zelfvertrouwen waar je als wankelmoedig mens een puntje aan zou kunnen zuigen.
Wanneer je de hoek om komt lopen en de neiging onderdrukt om op een holletje te gaan, wetend dat een helend moment van roze en rood mogelijk is net boven de daken in de stadse straten met hoge huizen waardoor lucht meer op een streepje grauw beton lijkt
dan op een zuurstofrijke substantie, zijn er uitkijkposten, hoeken, pleinen, stukken echte ruimte ver daarboven en toch zo dichtbij waar jong zonlicht in vlezige schakeringen tegen de slaperige wolken ketst.

Voor mooie plaatjes kun je zelf het beste even googlen op de woorden ‘zonsopgang’ en ‘roze’.