Storm

Iemand op Twitter zei ‘Storm’ en ik ‘Drang,’ en toen ik zijn tijdlijn las, was dit het antwoord van werkelijk iedereen. Sommige teksten zitten kennelijk in ons systeem ingebakken. Zou je via bekende uitdrukkingen op een geweldloze manier een gesprek kunnen voeren? Wordt misschien saai op een gegeven moment.

Storm.

Over storm en gedrang gesproken; dit was het weekend van de protestmarsen in Amsterdam. Zaterdag de internationale vrouwenmars, en gisteren de ‘klimaatversie’. Toevallig had ik gisteren een verlaat verjaardagsfeestje voor mezelf georganiseerd. Last minute. Omdat mijn vrienden rap toezegden, op een enkele klimaatmarsloper na, kon ik niet meer terug. Een ‘meet you at the Climate March’ was ook leuk geweest, zo buiten in storm en regen.

Drang.

‘Een betere wereld,’ zei ik tegen een vriend, ‘begint bij jezelf,’ vulde hij aan. In de kamer omringd door mensen van wie de een meer met duurzaamheid bezig is dan de ander, was het discussiëren wat wij deden, ons bewust van onze afwezigheid.Over waarom we niet meeliepen, waarom politici ons de verantwoordelijkheid voor wat er nu gebeurt in de schoenen schuiven. We hadden het over kort douchen. Of we plastic vermeden in de ecologische supermarkt. De weigering om productie te kopen die vanuit andere werelddelen worden ingevlogen. (Best lastig, maar het kan echt.)

Een vriendin kwam binnen met een plantje van de biologische plantenmarkt in een plastic tasje. Niemand was met de auto gekomen. We vliegen nauwelijks meer. Een andere vriendin vertelde, toen ik haar complimenteerde met haar nepleren rok, over de discussies die zij thuis voert met vriendlief over het dragen van leer of niet.

De schuld die ik voelde aan niet meelopen nam af met de minuut. We waren bij elkaar gekomen om het leven te vieren. En had ik al gezegd dat ik sinds jaar en dag vegetariër ben? Het plastic zakje van de plantjesmarkt heb ik zorgvuldig leeggeklopt en in de doos met plastic tasjes opgeborgen.