Club Debuut Groningen: echte mannen, denkbeeldige honden.
22 mei 2016Net als vorige week mocht ik onder de bezielende leiding van Lucky Fonz III met Bregje Hofstede aantreden bij Club Debuut van De Wintertuin en het Nederlands Letterenfonds. Boekhandel Riemer in hartje Groningen was gastheer.
Een mooie houten vloer, ontspannen sfeer. Klanten, de bekende bookstore shuffle, drentelen naar volgend boek, wat bladeren. Stilte, zacht de geur van nieuwe boeken. We kwamen met onze troupe binnen, blij. Ook in Groningen was de opkomst klein. Kon aan de kermis liggen, het was uiteindelijk (weer) geen probleem. Wonderlijk hoe je met een groepje mooie mensen een heel end komt. Als iemand maar de juiste vragen stelt, en de boel in beweging houdt. Dat gebeurde, en weer was de intimiteit eerder pre dan obstakel.
Het gesprek ging meteen het diepe in en de plons was persoonlijk. Hoe verhoud je je individueel tot een boek? Dat Elzbieta, hoofdpersoon/verteller van Witte vlag, meer kunstenaar wordt dan haar vermaledijde Henry, door dwangmatig het alledaagse te deconstrueren, was een conclusie, en tja, dat dominantie en dociliteit vaak hand in hand gaan. Omdat ook ik een lezer was van De hemel over Parijs, mocht ik als zodanig (ook) spreken. Dat was fijn. De ervaring van iets wat echt mooi is, iets wat indruk maakt, waardoor je een tijdlang in gezelschap verkeert van niet-bestaande doch levensechte wezens, delen. Ik benoemde een visuele sterke scene waarin het rugbyveld als dampende arena van ontluikende gevoelens wordt neergezet. Ik parafraseer, live was er meer tijd en aandacht mee gemoeid. Niet alleen van mij, maar van alle aanwezigen. Mooi verdeeld over beide debuten.
De leesclub eindigde fraai met een puntgaaf lied dat beide boeken verbond, over een hond, in mijn boek ‘echt’, in het andere ‘imaginair’. De Wintertuin vroeg Helena Hoogenkamp om een eigenzinnige verslaggevende draai aan de avond te geven. Dat deed ze en hoe. Verknoopte twee hoofdpersonen uit de verschillende werken en werelden in een paar bladzijden met elkaar. Het was een mooie avond. De kring die we verlieten, de drank die we daarna dronken, het lied dat was gezongen nagonzend in onze oren, een bijna volle maan omringd door slierten wolk hing lang zichtbaar in de lucht.