Litouwen
Over Litouwen, identiteit, een land bezoeken dichtbij de oorlog.
Over Litouwen, identiteit, een land bezoeken dichtbij de oorlog.
ik droeg een pet en de ganzen staken over, boze automensen in een lange rij
mist is onhandig in het verkeer maar mooi als je wandelt
Ik loop achter een man met een maatstok in zijn kontzak.
Of ik over locatie wil nadenken en iets wil delen? De journaliste wil een leuk stuk over me schrijven in het Schrijvers Magazine.
Bergop wandelen, beetje klimmen, kuiten spannen, buiten adem.
Over een winterwandeling in het land rond Kleve, een armzwaai in de lucht tekent wazig een bestemming.
De storm heet Dennis, het tasje Gucci. Een blogje over namen.
Dragen we stipjesjurken als een symbool van het einde van de zomer?
Geplaagd door personages...
In de trein op de terugweg van een reis naar Berlijn passeren we een typisch Duitsig bouwsel op een rots op een hoge heuvel.
Wekelijks blog ik over vliegen op vrijdag.
Met de trein vertrokken we na een wonderschone week in Berlijn. Uitgezwaaid door de moeder van mijn man, met Duitse Kuchen in onze magen, de middag was nog jong. Buiten was de wind weer opgestoken.
Vanochtend las ik het nieuws: de #vliegtax zal verhoogd worden naar zeven euro. Daarna volgde een heel verhaal over de juridische sluizen waar zo'n voorstel door moet, de partijen die zich moeten uitspreken, internationale maatregelen die genomen moeten worden. Om kort te zijn: in 2021 gaan we sowieso meer vliegtax betalen.
Niets is zo erg als een sucker zijn voor stilte, vooral in de ochtend. Dat moment waarop de vliegtuigen nog niet overvliegen. Dat moment waar iedereen nog in bed ligt.
Overal is water en uit de lucht die ik vroeger hemel noemde valt flink wat. Ik loop naar mijn studio. Lekker vroeg, het alarm op mijn mobiel hoor ik zoemen in mijn tas.
Overal liggen keuteltjes aan de rand van het bospad. Een klein dier heeft zijn sporen in de natuur achtergelaten.
Ik zou van een menhir kunnen houden als van een mens, zeg ik tegen mijn man. Dat weet je. Hij knikt. Ooit legden we in Drenthe precies tegelijk onze handen op een hunebed. Zoals twee ouders die hun kind een welterusten wensen. Wende in Wéris.
Wanneer de lucht roze en rood kleurend aan jou, slaapdronken ochtendwandelaar, bekent dat de dag nog moet beginnen.
Eerste blog van het jaar over het eerste ding dat je samen doet op de eerste dag. Een zin: hij was de ganzen gepasseerd en eentje was uit het water gekomen.
Mislukte foto's bestaan niet De oude en de nieuwe zalen van het Fotomuseum in Den Haag zijn tot tien september van dit jaar gevuld met het werk van de Haagse fotograaf Gerard Petrus Fieret. Een overdonderende hoeveelheid analoge afdrukken van een hyperproductief kunstenaar. De man was een bekende Hagenees, fluistert de vriendin die mij vergezelt. Ze woont zelf al lang in het Haagje.
Op weg naar de studio kom ik andere vroege vogels tegen. Nu het weer zo wisselt, kun je aan de kledingkeuze van de mensen het karakter aflezen.
Op weg naar werk achter een vreemde aanlopen, wie doet dat? Aan de hand van attributen, een koffer, een mooie winterjas aflezen wat voor werk hij doet. Gevaarlijk?
en toen stond de vrouw toch met tranen in de ogen voor het laatst in de tuin naar het huis van haar ouders te kijken
dan verdwijnt iemand voorgoed uit zicht - uit jouw zicht - zeg dat even voor de duidelijkheid - daarginds doemt hij op steekt over op het moment dat jij twijfelt over richting - ook oversteken is te simpel - hij verdwijnt weer
Naast het uitvoeren van terugkerende gebaren, waardeer ik het moeten ondernemen van een vaste route. Lijkt de verplichting in het begin onprettig, op een gegeven moment daalt het begrip in dat de herhaling een wonderbaarlijke welzijnsbevorderende uitwerking heeft. Ik bedoel niet de sleur van de spits; puur mijn frequente gang van Amsterdam naar Den Haag, gedurende een periode van een aantal maanden.
De media vindt de hele tijd dat ik iets moet vinden en dit aan iedereen die iets vindt, moet melden. Ik vind van alles maar ik wil deze dag aan de slag met mijn eigen dingen. Ik wil even een dag doen alsof het meevalt.
De koelkast kent zijn kracht en neuriet zijn ingebouwde lied.