Litouwen
Over Litouwen, identiteit, een land bezoeken dichtbij de oorlog.
Over Litouwen, identiteit, een land bezoeken dichtbij de oorlog.
hallo daar nieuwjaarsdag
ontmoetingen met mensen in mijn nieuwe dorp Loenen aan de Vecht
't huis te vraag is zo'n plek waarvan iedereen het gevoel heeft dat hij of zij het heeft ontdekt geheim t hek stond open
ik stel me een balkonscène voor
Over discriminatie, slechtbedoelde grappen, en de openbare ruimte.
Boekbespreking over Wicca A Guide for the Solitary Practitioner. Als je op de een of andere manier in aanraking bent gekomen met het gedachtengoed van wicca en je er serieus in wilt verdiepen, raad ik serieus aan om deze 'guide' te beginnen.
van draaien word je duizelig als je denkt aan duizelingen
Emily Kocken is één van de storytellers tijdens Mariëlle Videler's Bird Bath expositie bij Lumen Travo Gallery in Amsterdam
In maart schrijf ik in Parijs aan mijn derde roman Lalalanding.
In Parijs schrijf ik brieven aan mensen die ik meestal online heb ontmoet.
Over een winterwandeling in het land rond Kleve, een armzwaai in de lucht tekent wazig een bestemming.
Over ergens tijdelijk zijn en niet meer weg willen. Parijs dit keer, ja.
Ingekorte versie van mini-lezing samen met Thijs Lijster op het Noorderzon Festival for Performance Art in Groningen op 24 augustus 2019.
In de trein op de terugweg van een reis naar Berlijn passeren we een typisch Duitsig bouwsel op een rots op een hoge heuvel.
Over storm en gedrang gesproken; dit was het weekend van de protestmarsen in Amsterdam. Zaterdag de internationale vrouwenmars, en gisteren de klimaatversie.
Met de trein vertrokken we na een wonderschone week in Berlijn. Uitgezwaaid door de moeder van mijn man, met Duitse Kuchen in onze magen, de middag was nog jong. Buiten was de wind weer opgestoken.
Overal is water en uit de lucht die ik vroeger hemel noemde valt flink wat. Ik loop naar mijn studio. Lekker vroeg, het alarm op mijn mobiel hoor ik zoemen in mijn tas.
Ooit was dit een leeszaal in een bibliotheek. Het is nog steeds een leeszaal, boeken mogen geruild worden. Elke dag zitten hier mensen, studenten, buurtbewoners. Het is een ongelooflijk stijlvolle plek, een oase in de binnenstad.
In de supermarkt riep het meisje achter de kassa iets over zomertijd naar het meisje bij de bloemen.
Met stemmen (en tekst, geluidseffecten, muziek) kun je een bijzondere en tegelijkertijd uitermate herkenbare wereld oproepen. De pijlers zijn sociale klasse, ras, leeftijd, sekse. Wanneer je personages slechts kunt horen en niet kunt zien, moeten ze meteen van elkaar zijn te onderscheiden zijn, wil de luisteraar het zonder al te veel extra inspanningen kunnen volgen. Daar zijn technieken voor, en trucs.
Op donderdagavond 5 oktober scheen een volle maan op de Culture Club van We Are Public in De School. In een kamertje in een groot schoolgebouw in Amsterdam West las ik voor uit De kuur.
Getrouwd op dinsdag 15 augustus op Texel lieten mijn kersverse man en ik ons meeslepen door de folklore van het eiland en bezochten de knuffellammetjesboerderij.
Voor de tweede keer neemt gastblogger en voormalig docent Nederlands Guus de Bakker ons mee op een close-reading avontuur van De kuur.
Vandaag stierf Louis Couperus in 1923. Hij kende de mens en zijn geheimen, een grote schrijver van de stille krachten achter onze verlangens.
Lezen en schrijven is een spel van verdwijnen en verschijnen. Verdwalen in de tijd.
Op weg naar de studio kom ik andere vroege vogels tegen. Nu het weer zo wisselt, kun je aan de kledingkeuze van de mensen het karakter aflezen.
Op weg naar werk achter een vreemde aanlopen, wie doet dat? Aan de hand van attributen, een koffer, een mooie winterjas aflezen wat voor werk hij doet. Gevaarlijk?
Hoe herdenk je David Bowie? Slechts een jaar is het geleden en zijn spirit bezielt ons intens. Dat merkte je een paar dagen terug, op zijn verjaardag, de online reacties op de documentaire, door diehard fans zoals dat heet, maar dat waren er dan wel heel erg veel. Het bijzondere aan hem was dat er ondanks de gigantische commerciële successen een esoterische aura om David Bowie hing.
"Bang voor vuurwerk vannacht?" Ontmoeting ‘eén’ met de buitenwereld eerste dag van 2017 is met de buren.
laat samhain vooral verdwalen zijn ga desnoods verkleed als mens wees eerlijk in je hoop op de sluiers die verdwijnen
Het is bijna dierendag, en op weg naar mijn atelier passeer ik veel huisdieren, een wit katje zit gevangen achter glas met grote ogen naar vogels in een boom te staren.
De leesclub eindigde fraai met een puntgaaf lied dat beide boeken verbond, over een hond, in mijn boek 'echt', in het andere 'imaginair'.
De avond begint en het gesprek gaat over bloed, zweet en tranen, het maken van een roman. Debuteren. Methodiek, valkuilen, proces, schrijversgeluk.
Schrijf je gewoonlijk met potlood? Dan is het tijd om de laptop te gebruiken. Gek genoeg associeer ik handmatig schrijven (met potlood) met het ontwerpen van een schets, puur door het materiaalgebruik. De schrijver is dan (even/ook) kunstenaar, een tekenaar; de tekst ontstaat teken voor teken, letter voor letter, woord voor woord, direct en tastbaar is het contact tussen hand en papier.
Boekenbal: een schrijver die kan zingen is als een schrijver die kan springen en een schrijver die de dingen naar zijn hand zet.
Bij de brief een kleine instructie om het werk een dag lang in de hotelkamer op te hangen. Ik deed het, echter even, zag namelijk dat de grote vellen geniet zich meer leenden voor een rustige contemplatie van mijn kant en vertrouw aan de lezer van dit blog beelden toe van een haasje aan de voeten van een grote man, terwijl ik met mijn rugzak op de bergen introk voor een wandeling in de ijlste lucht waar je adem van gaat stokken.
Zeg het maar: zwart is een kleur, geen kleur, kiezen kan, opzoeken mag. Ik lees de novelle Koprot van Harry Vaandrager en voel een groeiende behoefte om te schreeuwen. Ik doe het niet.
Allerzielen zegt de regen en ik fiets door het Vondelpark op weg naar mijn celloleerling, een oudere dame die in een pension woont.